Ook dit jaar schreef ik weer een nieuwjaarsspeech aan mezelf, en nodigde ik – samen met Marc en Yvonne van Ruimte voor Helden – anderen uit om datzelfde te doen.
Voor het eerst niet in Den Haag, maar in en rondom de nieuwe woon- en werkplek van Marc en Yvonne in Dwingeloo. Voor het eerst lazen we de speeches niet binnen voor, maar buiten. Tijdens een wandeling in het gebiedje rondom het Smidsveen. Iedereen koos zijn eigen plek en moment. De mijne was op dezelfde plek als waar ik in oktober, tijdens onze voorbereidingen, een foto maakte die we daarna uitkozen als titelfoto voor het event.
In diezelfde voorbereidingen ontstond dit jaar het thema ‘Van ik naar wij’. Om niet individuele ervaring en wensen als vertrekpunt te nemen, maar te kijken wat er gebeurt door te kijken wat daaraan vooraf gaat. De grote bewegingen waar we allemaal deel van uitmaken.
Mijn speech wordt aan me voorgedragen door mijn moeder. Zij schreef ook zelf dit jaar een nieuwjaarsspeech (die haar op haar beurt werd voorgedragen door Yvonne). De foto is van Marc, de mede-speechschrijvers staan om ons heen buiten beeld. Onder de foto lees je wat ik mezelf toewens voor 2022, met aan het einde de groepsfoto van het proostmoment met alle speechschrijvers van dit jaar.
Lieve Bruno,
Hoe het is, is het goed. Anders was het wel anders.
Hoe jij bent, ben je goed.
Dat wist je en heb je ooit eigenhandig zo vastgesteld.
Dat het daar niet aan zou liggen.Het bewaken van je eigen ruimte heeft je over de jaren veel gebracht. Dat maakt het voor jezelf begrijpelijk en vergeeflijk dat je altijd, en vaak onbewust, strijd hebt geleverd tegen wie en wat die ruimte in gevaar bracht. Maar als 2020 nog niet had aangetoond dat je dat strijden moe bent, dan 2021 wel. Je hebt er geen zin meer in, en geen energie meer voor. Je wilt ín die ruimte zijn, niet er omheen. Afstemmen op wat dáár leeft, en daar op mee te bewegen.
Over wat daar te beleven is, ga je in 2022 van alles uitvinden. Je onderzoek gaat over steun, waardering, en bemoediging, over geld en liefde, over ontspanning en over zelfzorg. Over wat je daarin ongemerkt gemist hebt, dat je wel degelijk nodig hebt. Wat je daarin te geven hebt, maar ook te vragen hebt, en toe te laten.
In het onderzoek ontstaat als vanzelf meer gezamenlijkheid. Met Sanne, met Lasse, Elin en Marinthe, maar ook met mij, Martine en Matthijs en hun gezinnen. Met buren, ouders van school en mensen die de voorbije jaren dichtbij je zijn komen te staan en met wie je samen oploopt. Je wereld wordt de komende jaren kleiner, maar daardoor vele malen groter. Zoals je eerst door Europa reisde en een jaar lang niet langer dan drie dagen op dezelfde plek bleef, om daarna aan de horizon te beleven hoeveel je kunt reizen door rustig stil te zitten en om je heen te kijken. Of door elke nieuwe maandag dezelfde wandeling te maken, en op zondagen hetzelfde zwem- en hardlooprondje.
De ruimte van binnen is nog oneindiger dan die in de buitenwereld. Je nodigt jezelf van harte uit om in die ruimte op expeditie te gaan. Licht te reizen, met liefdevolle aandacht voor wie en wat je op je reis tegemoet treedt. Door dat te doen, begint in alles wat je onderneemt als vanzelf steeds meer samenhang te ontstaan. Steeds helderder en herkenbaarder schijnt door dat de ervaring waartoe je jezelf en anderen uitnodigt steeds een andere vorm heeft, maar in essentie telkens dezelfde is.
De uitnodiging om rust, ruimte en onverdeelde aandacht te beleven, en wat er van daaruit ontstaat. Samen of alleen, in gesprek of in stilte. Uitnodigingen om in de ruimte te stappen van oordeelvrije benieuwdheid, waar in eerste instantie dan ook niets anders te vinden lijkt dan dat. Maar waar wel álles uit kan ontstaan, en deelbaar in wordt. Steeds meer wordt je gewaar hoe wenselijk en voedend die ruimte is, maar ook hoeveel ongemak en confrontatie het brengt om er te geraken en in te verblijven.
Je wilt in 2022 vaker zomaar ergens gaan zitten om te zien wat er dan gebeurt. Het liefst gewoon op de grond, buiten. Maar ook tijdens vakanties, Sinterklaas, kerst en verjaardagen, en natuurlijk tijdens de feestelijke boekpresentatie van Whatever the Weather op je 43e verjaardag. Om bij al die gelegenheden te genieten van wat er al is, waar deel van uitmaakt, waar je in mee mag bewegen en toe mag uitnodigen. Met alle energie die dan vrijkomt en die voorziet in alles waar je in 2022 in wilt delen.
Omarm en knuffel de werkelijkheid zoals die is, en wie je lief zijn, zoals zij zijn. Laat je meevoeren door het leven.
Geniet, en weet je gezegend op je reis door dit nieuwe jaar.
**
Ready2Amaze! 