Nogal uit de hoogte

Heden vertoef ik in het Oostenrijkse alwaar het gisteren tot een wandeling kwam. Dit is wat ik onderweg allemaal zag:

Een hek, een rivier, een waterval zelfs,
Een kerkje, een bergwand, een ijzeren kruis
Een gier, eerst klein van onder dan groot van boven
Met vingers aan zijn of haar vleugels, moeiteloos glijdend door de moeiteloze lucht
Een hele andere horizon

Gras en mos en bloemetjes, en heel veel kleuren groen
Bomen, naald- en loof-, en mieren zelfs een hele hoop
In uiteenlopende soorten en maten, zoals rood en zwart en dik en dun
Sneeuw en glimmende stenen, sommige hagelwit en andere juist niet

En de zon was erbij en paarden
En koeien en schapen met lange oren, koeien met bellen
Een hert!

Bochten, veel bochten en modder soms
En vogels die fluiten en kabbelend water
En uitzicht zo ver als je kijken kunt
En wolken, en blauw en aan het einde wat regen en een onweersklap

Hooiende mensen tegen een bergwei geplakt
Maar goed ook trouwens
En slingerende wegen
En paadjes
En ga zo maar door