Nächste Aufenthalt: Berlin!
Wie mij enigszins in de smiezen heeft gehouden de afgelopen tijd, weet dat ik een reis naar Berlijn aan het voorbereiden ben. Samen met Willemijn en Renée en een zichzelf inmiddels organisch uitbreidend reisgezelschap. Thema van de onderneming: Avontuurlijk Ondernemen, en hoe je dat in je alledaagse beroepspraktijk doet. Hoe je er bewust voor kiest om uitdagingen niet uit de weg te gaan, desgewenst zelfs op te zoeken, en er steeds weer nieuwe voorwaartse energie aan te ontlenen.
Anders dan te doen gebruikelijk werven we geen reisgenoten met een wervelend programma. We gaan voor Eigenhandig Onvergetelijk: iedereen die meereist, doet dat op geleide van zijn eigen Leervraag. Samen zorgen we voor een ideale omgeving om al die leervragen te exploreren.
Ik vind het plezierig te merken dat dankzij het voorbereiden van die reis ook mijn eigen vragen over Avontuurlijk Ondernemen steeds helderder vormkrijgen. Steeds makkelijker onder woorden te brengen zijn. Here we go, dus:
Hoe betrek ik mensen bij een idee dat nog geen definitieve vorm heeft, en sterker nog: zich vooral richt op het creëren van dienende randvoorwaarden? Met als uitdaging dat grenzeloosheid op de loer ligt. Als het alles mag zijn en worden, waar verbind je je dan nog aan? En hoe maak je dan nog gebruik van je collectieve Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation? Hoeveel verder kom je dan, dan gezelligheid. Of beter: hoe garandeer je een Minimale Structuur voor Maximale Stroming. Zodat je kunt helpen gebeuren waar je het voor doet. Wij doen dat door heel zorgvuldig in te zoomen op de leervragen die we individueel en gezamelijk meenemen op reis. Die in de voorbereiding zo helder en scherp mogelijk krijgen. Zodat die tijdens de reis onze volledige aandacht krijgen. En hoe dat gebeurt: dat vinden we al doende uit.
Hoe nodig ik mensen uit zich te betrekken op basis van herkenning en resonantie? En dus niet op basis van one size fits all, of door aanspraak te maken op schaarste, of door een ballotagebarrière op te werpen. Ik zie veel bijeenkomsten die onbewust of doelbewust exclusief gemaakt worden. Waar je alleen welkom bent als je er bij hoort, of dat aannemelijk kunt maken. Met reëel risico op navelstaren en heel veel onderlinge gezelligheid, maar als het er op aankomt weinig voorwaarts vermogen. Én heel veel bijeenkomsten waarbij het gaat om hoe meer mensen hoe beter. Maakt niet uit wie. Klinkt heel welkom, maar maskeert vaak een gebrek aan focus. Waardoor datgene wat bedoeld is te gebeuren, waarschijnlijk niet gebeurt. Of het wordt een hele consumptieve aangelegenheid: dit is wat we aanbieden, veel plezier ermee. Daar een elegante tussenweg in vinden. Iets zo Eigen maken, dat mensen op basis van herkenning van precies dat, weten dat het voor hen bedoeld is. En dat voor wie het niet, of nog niet, is – dat die mensen zich ook niet aangesproken voelen. En je dus niet hoeft te roepen dat ze het Absoluut Niet Mogen Missen.
Hoe werk ik samen vanuit Overvloed, temidden van de Waan van de Dag? Want iedereen heeft genoeg andere dingen te doen. Die meestal urgenter zijn dan een reisje naar Berlijn, en het nadenken over wat je zou willen zodra het allemaal weer wat rustiger is. Bijvoorbeeld “over twee weken”.In het geval van onderhavige Berlijnreis hebben we in ieder geval naar elkaar uitgesproken, samen gemarkeerd, dat we deze reis vanuit Overvloed organiseren. En dat we alles wat die Overvloed bedreigt of compromitteert, zorgvuldig uitfaseren. Ruis wegnemen, potentie vrijmaken. Bij elke uitdaging ons systematisch afvragen wat we tekort lijken te komen, en wat ons Wel ter beschikking staat om onszelf terug in wenselijk vaarwater te manoeuvreren.
Zoals je ziet tekenen de contouren van de antwoorden op de vragen zich ook al af. Plezierige bijvangst. Of nee wacht, Hoofdvangst. Dit is precies waar we het voor doen.
Heerlijkheid 🙂
Update: zie hier hoe het uiteindelijk was. Heerlijk dus!
Ready2Amaze! 