Waarom Berlijn zo heerlijk was

Als je dit bericht leest, is de kans groot dat je ook wist dat ik eerder deze maand een weekend in Berlijn heb doorgebracht. De maiden voyage van El Bonte Stoet, binnen de contouren die zich voorbije zomer aftekenden tijdens een fietstocht naar Egmond (zie foto).

Toen met z’n drieën: Renée, Willemijn & myself. Nu in Berlijn waren we met z’n tienen: een waarlijk Bonte Stoet van ondernemende avonturiers, met ieder in zijn/haar rugzak een eigen verzameling vaardigheden en ervaringen, en drie zorgvuldig vormgegeven Leervragen (de mijne lees je desgewenst hier). Ik nam daarbij ook nog eens mee op reis: alles wat ik samen met Wendy en Lie de afgelopen maanden heb onderzocht en geleerd over Levenskunst volgens het Wordingsprincipe.

Onze passage in Berlijn is een bijzonder bijzondere en dierbare ervaring geworden, waarvan het nog even geduurd heeft voor het stof in ons figuurlijke karrenspoor is neergedwarreld. Want soms is iets zo gaaf, dat je er even van wilt bijkomen. Zo van: “Woooow, wat was dat…?”. In dit geval gecombineerd met het heel zorgvuldig voorbereiden, vormgeven en beleven. Een verrassing kun je het dan moeilijk noemen. En dan tóch die kick!

Wat het in mijn ervaring uniek maakte, was de superelegante groepsdynamiek. En hoe die tot stand kwam in een groep van mensen die elkaar niet of nauwelijks kenden. En hoe die kon ontstaan doordat iedereen individueel zijn mannetje/ vrouwtje stond. Divers en gelijkwaardig, krachtig en kwetsbaar. Voorbij een rijkdom aan tegenstellingen.

Bijzonder was het ook, hoe we vertraagden temporiseerden, uitwaaierden, weer bij elkaar kwamen. Het leverde een bijzonder veelzijdige synchronisatie op, en tegelijk veel ruimte voor alles wat daarbij vrij kwam. Tranen soms. Plezier. Luisteren, genieten. En een comfortabele beweegruimte: om het niet in één keer allemaal perfect te doen, door steeds de weg terug naar de hoofdstroom te bewandelen wanneer dat wenselijk blijkt.

Geen duur amusement, allemaal activiteiten die je elke dag kunt ondernemen. Doelbewust verdwalen, voorlezen voor het slapen gaan. Een proefles aikido. Fietsen in het donker. De tijd rekbaar maken door te doen wat je écht wilt doen, op de manier dat je dat wilt doen. Met Aandacht voor de Aandacht. Wetend dat je op die manier het beste van jezelf geeft, en daar ook anderen toe uitnodigt.

Die ervaring vormgeven en erdoor vormgegeven worden. Samen, een lang weekend lang.

Enfin, je leest het. Het heeft veel indruk op me gemaakt. Ik ervaar het als zeer waardevol om de dankbaarheid daaromtrent te kunnen delen, waarvan onder andere middels deze blogpost acte.