Het de-week-beginnen met een strandwandeling en daartoe uitnodigen, dat doe ik inmiddels al meer dan vijf jaar. En lange tijd liet het zich niet zo goed uitleggen wat die maandagwandeling nu precies ‘is’. Nu wel, en vandaar deze blogpost 🙂
Aansluitend op de maandagwandeling vandaag (27 september 2021), heb ik met vier meewandelaars samen naar ‘een nieuwe maandag’ gekeken. Of het nou een performance is, een ritueel, een kunstwerk op zich, een combinatie daarvan of nog iets heel anders. De essentie van ‘een nieuwe maandag’ blijkt vooral de uitnodiging te zijn.
De wekelijkse wandeling ontstond in eerste instantie vooral uit een wens om de week met ruimte te beginnen in plaats van met programma. Eerst de ontspanning waaruit een nieuwe impuls ontstaat, dan ruimte voor de beweging die daaruit volgt. Omdat dat is hoe het werkt, het leven. De wekelijkse wandeling begon als wens om dat te beleven, als experiment daarmee. Met als onderzoeksvraag: Hoe kan ik tijd Maken (in plaats van het te hebben of niet te hebben)? En de wens om in dat onderzoek te delen met wie daar ook benieuwd naar is. En evolueerde vanuit dat onderzoek naar een ‘dienende routine’ of practise, ondersteunend aan de rest van mijn werk en dat mogelijk en beter makend.
Gaandeweg is de maandagwandeling ook onderdeel van mijn werk geworden. Niet alleen ‘een activiteit die ik onder werktijd onderneem’ maar ook mijn werk-zelf, één van de deelbare verschijningsvorm van wat ik als de essentie en leidmotief van mijn werk beschouw:
Een uitnodigende beweging om in rust, ruimte en onverdeelde aandacht te beleven wat er dan te beleven is.
en voor ‘een nieuwe maandag’ als deelbare verschijningsvorm:
Een uitnodigende beweging om in rust, ruimte en onverdeelde aandacht gezamenlijk, wandelend en in ontmoeting te beleven wat er dan te beleven is.
En zulks dan volgens een min of meer vaststaande route langs plekken die voor mij van betekenis zijn (thuis > waterpomp > strand totaan het Atlantic Hotel waar de foto’s van NEW HORIZONS zijn gemaakt > zuidelijk havenhoofd waar de foto’s van Whatever the Weather zijn gemaakt > Fleur’s Koffie in de Weimarstraat) en een vaststaande regelmaat over een uitgestrekte tijdsspanne (elke maandag) en een bedding van dienende randvoorwaarden.
Zodat er binnen die bedding juist ruimte ontstaat voor dat wat er in het moment toe doet. Zodat we een gemeenschappelijke vertrekpunt creëren van waaruit ieder iets volstrekts eigens kan beleven, waarvan je dan op eigen gelegenheid weer vrijelijk kunt delen.
Via die route brengt elke nieuwe maandag inhoudelijk een volstrekt andere ontmoeting. Want: andere mensen of een andere groepssamenstelling (vandaag: met z’n 5-en), andere weersomstandigheden (vandaag: stevige wind, warm zeewater, op het strand vrij fris, in de stad wat klam), andere observaties (vandaag bijvoorbeeld: een zeehond en twee vluchten van elk zo’n 40 lepelaars scherend over het wateroppervlak), andere gebeurtenissen (vandaag: zwemmen), andere gespreksthema’s…
En tegelijk beleven we elke maandag precies hetzelfde, vanzelfsprekend en onontkoombaar. Het bevrijdende en ontspannende gevoel dat alles goed is zoals het is, zelfs als dat niet zo is. Van het volstrekt jezelf kunnen zijn, én in afstemming met een grotere geheel. Het grotere geheel van de groep en/of van de natuur. Iedere week brengt benieuwdheid, welwillendheid, het voorbijgaan aan tegenstellingen die elkaar temidden van de waan van de dag lijken te bestrijden. Tot je ze met je eigen aandacht, in je eigen beleving van het hier en nu, weer bij elkaar kunt brengen. Zoals we dat de horizon zien doen met hemel en aarde.
Daarin oefenen en dat week na week beleven en ertoe uitnodigen…
Dat is me veel waard.
Welkom als je eens wilt komen meemaken wat er voor jou tijdens Een nieuwe maandag te beleven is.
En als je benieuwd bent naar mijn avonturen en belevenissen: daarover bericht ik ongeveer maandelijks in mijn nieuwsbrief Mee op Avontuur.
Ready2Amaze! 